شاه‌سلیمان (تولد ۱۰۲۶ – مرگ ۸ مرداد ۱۰۷۳ ه.ش) با نام قبلی شاه‌صفی دوم، فرزند ارشد شاه عباس دوم و پادشاه صفوی بین سال‌های ۱۰۴۵ تا ۱۰۷۳ بود. در سال‌های نخست سلطنت شاه صفی دوم اوضاع کشور به‌شدت رو به آشفتگی گذاشت. نان نایاب و ارزاق عمومی گران شد. قبایل شرق دریای خزر سر به شورش نهادند؛ از جمله قزاقان از طریق دریا به ایران حمله کردند و ضمن کشتار مردم و اشغال بخشی از کشور، کاخ فرح‌آباد را به آتش کشیدند.
زمین‌لرزه‌ای بسیار مهیب در آذربایجان و ارمنستان رخ داد و هشتاد هزار نفر کشته و خسارات و ویرانی‌های بسیار برجای گذاشت. پس از این نابسامانی‌ها، شاه نیز بر اثر بیماری نقرس و مصرف زیاد مشروبات الکلی روزبه‌روز بیمارتر می‌شد. پزشکان شاه و وزیران برای آنکه از خود سلب مسوولیت کنند مدعی شدند که منجم‌باشی در محاسبه ساعت سعد برای تاج‌گذاری اشتباه کرده است. در نهایت بنا بر آن شد که مراسم تاج‌گذاری تکرار شود و شاه با نامی جدید (شاه‌سلیمان) دوباره تاج‌گذاری کند انگار که سلطان جدیدی بر تخت نشسته است. دوباره سکه ضرب کنند و دوباره مهرهای سلطنتی را بسازند. شاه‌سلیمان در تاریخ شنبه اول فروردین ۱۰۴۹ مجددا تاج‌گذاری کرد. اتفاقا پس از آن وی با اراده بیشتری به اداره مملکت پرداخت و توانست غذا و مشروب خود را نیز کنترل کند در نتیجه پس از تاج‌گذاری مجدد بیماری شاه رو به بهبود نهاد و اوضاع کشور نیز کم‌کم بسامان شد. او خود پادشاهی نالایق بود؛ ولی به‌دلیل داشتن صدراعظمی چون شیخعلی‌خان زنگنه اوضاع کشور پریشان نشد و در واقعیت شیخعلی‌خان زمام امور را در دست داشت و به اداره امور می‌پرداخت. از بناهایی که در دوران او ساخته شده است، می‌توان به هشت بهشت اشاره کرد.
