شکوه السلطنه شاهزاده قاجار، همسر عقدی ناصرالدین شاه و مادر مظفرالدین شاه قاجار بود.
شکوه السلطنه در سال ۱۲۵۲ هجری قمری متولد شد. پدرش فتح الله میرزا شعاع السلطنه پسر سی و ششم فتحعلی شاه قاجار و مادرش شهربانوخانم دختر ابراهیم خان قاجار قوانلو بود. او در دوازده سالگی به عقد ناصرالدین شاه درآمد. حاصل این ازدواج دو فرزند بود، نخست مظفرالدین میرزا که در ۱۴ جمادی الثانی ۱۲۶۹ متولد شد و دیگر دختری به نام زینت الدوله که در نه ماهگی درگذشت.
شکوه السلطنه در ولیعهد شدن فرزندش و نیز طلاق تاج الملوک، مادر محمدعلی شاه، از مظفرالدین میرزا تأثیر داشت.
شکوه السلطنه از زنان مقتدر دربار ناصرالدین شاه بود و خدمه اندرون او هریک صاحب نفوذ بودند. او گرچه در اندرون ناصری در تهران زندگی می‌کرد، اما بر امور دربار ولیعهد در تبریز نظارت خاص داشت.
با شیوع بیماری آنفلونزا در سال ۱۳۰۹ هجری قمری، شکوه‌السلطنه نیز به این بیماری مبتلا شد. پزشکان فرنگی مقیم تهران برای مداوای او فراخوانده شدند، اما شکوه السلطنه با استخاره مداوا توسط اطبای ایرانی را برگزید. او پس از سه ماه و با شدت گرفتن بیماری در سن پنجاه و پنج سالگی در تاریخ ۱۴ شوال ۱۳۰۹ در گذشت. جنازه شکوه‌السلطنه در سال ۱۳۲۳ هجری قمری به عتبات عالیات منتقل شد.
