میرزا جعفر خان پسر صادق‌خان زند و پدر لطفعلی‌خان زند، یکی از فرمانروایان زندیان بود. او همچنین برادر مادری علیمراد خان زند بود و به همین دلیل بر خلاف پدر و دیگر برادرانش کشته نشد.
بعد از مرگ علیمراد خان به تخت نشست. او چندی فرمانرویی بخش‌های کوچکی از ایران مرکزی و جنوبی را در دست داشت و سرانجام در جنگ قدرت میان دودمان طایفه زند در شیراز و در حالی که بر بستر بیماری بود کشته شد. او را ترسو خوانده‌اند.
پس از آنکه جعفرخان توانست در بصره بر اوضاع مسلط شود انگلیسی‌ها تجارتخانه خودشان را به آن جا منتقل کردند. جعفر خان فرمانی برای امنیت و اطمینان انگلیسی‌ها به منظور تجارت در ایران در تاریخ ۸ ربیع‌الثانی ۱۲۰۲ قمری مطابق با ۱۸ ژانویه ۱۷۸۸ میلادی صادر کرد.[۱]
مرگ
در ۲۵ ربیع‌الثانی ۱۲۰۳ ه.ق عده‌ای از مخالفانش از جمله صیدمراد خان زند، عموزادهٔ علیمراد خان، شبانه بر سرش ریختند و او را کشتند و سرش را از دیوار ارگ شیراز به زیر انداختند.
حضور در مجلس دربار
|
|
| دوران | ربیع‌الثانی ۱۱۹۹ – پنجشنبه ۲۵ ربیع‌الثانی ۱۲۰۳ ه.ق |
|---|---|
| نام کامل | میرزا جعفرخان زند |
| زادگاه | ملایر |
| آرامگاه | آرامگاه شاه چراغ |
| پیش از | صیدمرادخان زند |
| پس از | علیمرادخان زند |
| دودمان | زندیان |
| پدر | صادق‌خان زند |
| مادر | مهدی‌علیا خانم |
| فرزندان | لطفعلی خان[نیازمند منبع] مریم بیگم (همسر فتحعلی شاه) خوش‌رو خان عباس‌قلی خان نجفعلی خان |
