دلرس بانو بیگم (ح. ۱۶۲۲ – ۸ اکتبر ۱۶۵۷) همسر اول و اصلی اورنگ زیب آخرین امپراتور بزرگ گورکانی بود. او را پس از مرگ رابعه دوران لقب دادند. اورنگ‌زیب آرامگاه او را که به نام مقبرهٔ بی‌بی شهرت دارد، که شباهت خاصی به بنای به معروف تاج محل (آرامگاه ممتاز محل) دارد، در اورنگ‌آباد ساخت.
فرزندان
نخستین بارداری‌های دلرس در فاصلهٔ حداقل چهار سال اتفاق افتاد. آنی کریگر می‌گوید: «اورنگ زیب شاید نمی‌خواست با تحمیل بارداری‌های بسیار زیاد و پشت‌سرهم سلامتی شکنندهٔ او را به خطر بیندازد، مثل کار مرگ‌آوری که شاه جهان با ممتاز محل کرده‌بود.»[۶] در طول بیست سال ازدواج، این زوج سلطنتی صاحب پنج فرزند شدند:
- شاهزاده خانم زیب‌النسا بیگم (۱۵ فوریه ۱۶۳۸–۲۶ مه ۱۷۰۲) بدون همسر درگذشت.
- شاهزاده خانم زینت‌نسا بیگم (۵ اکتبر ۱۶۴۳–۷ مه ۱۷۲۱) پادشاه بیگم امپراتوری در زمان سلطنت اورنگ زیب بود، او بدون ازدواج درگذشت.
- شاهزاده خانم زبده‌النسا بیگم(۲ سپتامبر ۱۶۵۱ – هفدهم فوریه ۱۷۰۷) با پسر عموی خود، شاهزاده سپهر شکوه، فرزند دارا شکوه ازدواج کرد. فرزند داشت.
- شاهزاده محمد اعظم شاه (۲۸ ژوئن ۱۶۵۳–۸ ژوئن ۱۷۰۷)، در مدت زمان کوتاهی جانشین تخت شاهی پدر شد. او با اولین دخترعموی خود، شاهزاده خانم جهانزیب بانو، دختر دارا شکوه ازدواج کرد. فرزند داشت.
- شاهزاده سلطان محمد اکبر (۱۱ سپتامبر ۱۶۵۷–۳۱ مارس ۱۷۰۶) با نوه عموی خود، شاهزاده سلیمه، نوه دارا شکوه ازدواج کرد. فرزند داشت.
