بی‌خود نیست که قایق‌های تندرو ایران در خلیج فارس ویراژ می‌دهند! روزگاری، جنگی بزرگ را در خلیج فارس، ایران با همین قایق‌های تندرو پیروز شده است؛ «جنگ نفتکشها».
آن قایق‌هایی که ایران برای «جنگ نفتکشها» به کار برد، نامشان «عاشورا» بود و این‌طوری بودند: «تسلیحات این قایق عبارت بودند از راکت‌اندازهای ۱۲ تایی ۱۰۷ میلیمتری، تیربارهایی اکثرا از نوع دوشکا و در موارد معدود در بعضی هم توپ ۱۰۶ میلیمتری بدون عقب‌نشینی نصب شده بود. همین‌طور همیشه یک آرپی‌جی در این قایق برای استفاده خدمه وجود داشت و تعدادی از این قایق ها به‌خصوص در خلیج فارس به موشک‌های دوش‌پرتاپ ضد هوایی مجهز بودند». بعد هم این‌طوری شد: «در نخستین سال جنگ نفتکشها در برابر هر ۶ حمله‌ای که به شناورهای ایران می‌شد تنها یکی پاسخ داده می‌شد ولی با افزایش استفاده از قایق‌های تندرو در سال ۱۳۶۶ موازنه قدرت ایجاد شد و هر حمله‌ای پاسخ داده می‌شد. در سال ۱۳۶۷ نیز ایران دست بالا را داشت و هر حمله‌ای را با یک یا ۲ حمله پاسخ می‌داد. چنین موفقیتی ایده استفاده از قایق‌های تندرو در خلیج‌فارس را جایگزین استفاده از ناوهای بزرگ و گران‌قیمت کرد».
آن‌موقع اصلا چه خبر بود؟ از سال ۱۳۶۴ تا پایان جنگ تحمیلی، رژیم بعثی صدام و آمریکا و رفقایشان تصمیم داشتند که نگذارند ایران نفت بفروشد تا اقتصاد ایران آن‌قدر ضعیف شود که در جنگ شکست بخورد یا ناچار به تسلیم شود. همه ناوها و تجهیزات عجیب و غریب دریایی و هوایی‌شان را هم به خلیج فارس آوردند، ولی با همین قایق‌های تندرو، ایران پیروز شد و چنین شد: «در جریان جنگ نفتکشها بیش از ۵۰۰ بار به کشتی‌های تجاری و نفتکشها حمله شد و حدود ۵۵ نفتکش از ملیت‌های مختلف غرق شدند و بخش‌هایی از تأسیسات نفتی ایران و عراق در خلیج فارس آسیب دیدند یا به‌کلی از بین رفتند. اما در نهایت صدام به هدفش نرسید و ایران تا روز آخر جنگ تحمیلی، نفت می‌فروخت».
این قایق‌های تندرو که امروزه انواع متنوعی دارند و میان خارجی‌ها به‌دلیل تعداد زیاد و نیش گزنده و مؤثری که برای دشمنان دارند به «زنبورهای سرخ» مشهورند نمونه‌های پیشرفته همان قایق‌های عاشورا هستند و درسشان هم همان است که «عاشورا» آموخت.
