وقتی تهران در دوره قاجار در قامت پایتخت ظاهر شد و رفته رفته لباس یک شهر مدرن و امروزی را پوشید و از چهار جهت توسعه یافت، عبور و مرور دغدغه اصلی ساکنان این شهر شد.
همین امر مهم توجه تاجران بزرگ از جمله معین تجار بوشهری را برای حل این مسئله جلب کرد و او نخستین اتوبوس ساخت بلژیک را در زمان مشروطه به تهران آورد که بابت هر نفر سه شاهی کرایه دریافت می‌کرد.
اما یک اتوبوس چاره مشکل حمل و نقل در تهران نبود و همین شد که روز به‌روز افراد دیگری هم برای خرید اتوبوس سرمایه‌گذاری کردند و مدل‌های مختلفی از این وسیله حمل و نقل عمومی را وارد پایتخت کردند. در واقع پیش از راه اندازی نخستین خط اتوبوس توسط شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، تهرانی‌ها با ماشین دودی و اتوبوس‌های شخصی روزگار می‌گذراندند.
سرانجام همه بی‌نظمی‌ها، تخلف‌ها، دریافت کرایه‌های بالا و سرعت بالا امان مردم را برید و دولت آن زمان برای ساماندهی وضعیت تردد شهروندان تصمیم گرفت نخستین خط اتوبوسرانی را در چهاردهم تیرماه سال ۱۳۳۵ با ۹۰ اتوبوس بنز تحت پوشش شرکت واحد فعال کند و به هرج و مرج‌ها در شهر پایان ببخشد.
حالا ۶۶ سال از تهران آن سال‌ها دور شده‌ایم و در این مدت، به تعداد مسافران و مدل‌های مختلف اتوبوس اضافه شده و خطوط اتوبوسرانی از غرب به شرق و از شمال به جنوب تهران توسعه یافته است و شاهد خطوط اتوبوس‌های تندرو در تهران هستیم.
در ادامه گزارش با اتوبوس‌های قدیمی تهران که رنگ نوستالژیک به خود گرفته‌اند، آشنا می‌شوید:
اتوبوس دایلمر- بنز که در سال ۱۳۲۹ توسط کشور آلمان ساخته شد و در سال ۱۳۳۵ وارد ناوگان شرکت واحد شد، یکی از اتوبوس‌های جذاب آن دوران بود.
اتوبوس آیس دو طبقه که در سال ۱۳۳۷ در کشور انگلیس ساخته شد و در سال ۱۳۳۷ برای حمل و نقل مسافر به تهران آمد. استقبال از طبقه دوم اتوبوس به خصوص از سوی کودکان و نوجوانان زیاد بود.
اتوبوس اینترنشنال که در سال ۱۳۴۷ توسط کشور آمریکا ساخته شد و در ابتدای دهه ۳۰ پا به خیابان‌های تهران گذاشت.
اتوبوس لیلاند دو طبقه که در سال ۱۳۵۱ توسط انگلستان ساخته شد و در سال ۱۳۵۱ در تهران شروع به مسافرگیری کرد.
