اشاره: علی امینی با فشار جان اف کندی رئیس‌جمهور وقت آمریکا، در ۱۶ اردیبهشت ۱۳۴۰ به نخست‌وزیری رسید. شاه، گرچه از امینی دل خوشی نداشت، ولی در برابر خواسته آمریکایی‌ها تسلیم شد. از این سو، عوامل انگلستان در ایران از همان ابتدای نخست‌وزیری امینی در زمره مخالفین او قرار گرفتند و محافل آنان به شکل کانون‌های توطئه بر ضد دولت امینی درآمد. در این میان، اسدالله رشیدیان، از مهمترین عمّال انگلستان در ایران، در زمره مهمترین مخالفین دولت امینی درآمد. اما امینی مردی نبود که به این آسانی از میدان خارج شود، زیرا به حمایت آمریکا از خودش اطمینان داشت. این کشمکش انگلیسی-آمریکایی به بروز تشنجات سیاسی در کشور منجر شد. آمریکایی‌ها که دیدند ادامه کار دولت امینی برای منافعشان خطر دارد، این بار نیز ثابت کردند که منافع خود را بر هر چیز دیگری ترجیح می‌دهند؛ در نتیجه حمایت خود را از امینی برداشتند. سرانجام امینی ناچار شد در ۲۶ تیرماه ۱۳۴۱ استعفاء دهد. او تازه بعد از استعفاء بود که اعتراف کرد از کمک‌های آمریکا نیز ناامید شده بود. امینی همچنین احساس کرده بود که از سوی شبکه رشیدیان خطراتی جان وی را تهدید خواهد کرد. دوران نخست‌وزیری علی امینی را می‌توان یکی از بارزترین عرصه‌های رقابت انگلیس و آمریکا در ایران، در سال‌های پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ به حساب آورد.
اسناد حاضر مربوط به فعالیت‌های اسدالله رشیدیان و تشکیلات او بر ضد دولت علی امینی می‌باشد.
