به گزارش تارنمای مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، در پنجمین روز نبرد در منطقه مهران، عملیات محدود نیروهای لشکر ۱۰ سیدالشهدا (ع) روی ارتفاع ۲۱۰ و پیشروی به سمت ارتفاع ۲۲۳ که از شب گذشته آغازشده بود و تا صبح امروز تداوم داشت، به علت ناکافی بودن شناسایی و آشنا نبودن کامل نیروها به منطقه نبرد، ناتمام ماند.

بدین ترتیب لشکر مذکور در ادامه عملیات از پیشروی به سمت قله ۲۲۳ انصراف داد و فقط توانست ضمن حمله به قوای عراقی در ارتفاع ۲۱۰، این ارتفاع را تصرف کند و ۱۴ نظامی عراقی را به اسارت درآورد.

از سویی، کمبود توان سایر یگان‌های عملیاتی، احتمال پاتک گسترده و پرحجم دشمن و خستگی مفرط نیروهای عمل‌کننده فرماندهان را مجبور کرد که برخلاف میل باطنی خود، ادامه عملیات برای تصرف ارتفاع ۲۲۳ را به‌طور موقت متوقف و به تحکیم و تثبیت خطوط پدافندی اکتفا کنند.

ولی خبری از نیروهای لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله (ص) مبنی بر پشت سر گذاشتن میدان مین عراقی‌ها در یال‌هایی که منتهی به ارتفاع ۲۲۳ می‌شد؛ موجب تغییر در تصمیم فرماندهان شد، به‌طوری‌که تصمیم گرفتند با استفاده از موقعیت پیش‌آمده، شامگاه روز جاری (۱۳۶۵/۴/۱۴)، ۲ یگان لشکر ۱۰ سیدالشهدا (ع) و لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله (ص)(اولی از روبه‌رو و دومی از پشت) به دشمن حمله کرده و ضمن قطع جاده‌ای که در سراسر قلاویزان در عقبه دشمن قرار دارد، اقدام به پیشروی به سمت ارتفاع ۲۲۳ و تصرف آن کنند.

اما ازآنجاکه لشکر ۲۷ نیز به زمین منطقه آشنایی نداشت مقرر شد نورعلی شوشتری فرمانده قرارگاه نجف، آن‌ها را در مورد زمین مذکور توجیه کند که این کار به دلیل آتش شدید دشمن میسر نشد و در نتیجه اجرای عملیات به روز بعد موکول شد.

از سویی دیگر، در جبهه شمال غرب، فرماندهی قرارگاه حمزه سیدالشهدا (ع) درباره گمانه‌زنی عراق از احتمال حمله ایران به منطقه قلعه دیزه و تقویت جبهه حاج عمران به استعداد یک گردان پیاده و یک گردان ضربت و تعداد زیادی نیروی جاش در حوالی منطقه ماووت خبر داد.

 

منبع:

حاجی خداوردی خان، مهدی، روزشمار جنگ ایران و عراق: آزادسازی مهران؛ شکست استراتژی دفاع متحرک عراق (کتاب چهل و دوم-جلد دوم)، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، تهران، ۱۳۹۷، صص ۵۸۱، ۵۸۲