مصطفی وثوق کیا:خبر شهادت رییس‌جمهور و هیات همراه که ساعت هشت صبح به صورت رسمی اعلام شد اولین جایی که اعلام عزای عمومی کرد تعجب برانگیز بود. پاکستان کمتر از دو ساعت از اعلام رسمی سه روز عزای عمومی اعلام کرد و به ملت ایران تسلیت گفت. بعد از آن لبنان بود که عزای عمومی را اعلام کرد. سنگینی ماجرا به قدری است که شاید لازم باشد کمی طول بکشد تصمیماتی از این دست اعلام عمومی شود اما سرعت عمل در اتخاذ عزای عمومی برای رئیس جمهور کشور دیگری شاید هضمش سخت باشد. هند هم کشور دیگری بود که اعلام عزای عمومی کرد که آنهم با توجه به مدل مراودات سیاسی با ایران دور از ذهن بود.
فارغ از اعلام عزای عمومی که شاید برخی آن را پر چارچوب مناسبات دیپلماتیک بدانند اما برخی رویکرد فارغ از این مدل مناسبات است. تاجیکستان و سوریه علاوه برای عزای عمومی پخش برنامه‌های شاد از تلویزیون و هر گونه برنامه عمومی شاد را در روزهای عزای عمومی ممنوع کردند. طبق محاسباتی که بر اساس اعلام عزای عمومی در جهان شد یک چهارم مردم جهان در این مسأله دخیل هستند. فارغ از محبوبیت جمهوری اسلامی به عنوان پرچمدار مقاومت جهانی ، سیره و کردار آیت الله رئیسی در این ماجرا موثر است. رفتار او با دولتمردان از سر سیاست نبود و این به صراحت از سوی طرف مقابل درک می شد.
نکته دیگر ماجرا را باید بالاتر رفتن وزن و اعتبار جمهوری اسلامی بعد از عملیات وعده الصادق دانست. این مهمترین اتفاقی است که این روزها باید در تحلیل ها در نظر داشت. مردم به چشم خود دیدند که چگونه ابهت پوشالی رژیم شکست و ایران نشان داد حرفهایش علنی و صادق است. روسیه و کوبا و چند کشور آمریکای لاتین هم به عنوان متحدان ایران در غم مردم ایران شریک شدند. این مسأله اهمیتی دو چندان دارد و نشان دهنده عمق استراتژیک ایران است . کشوری که نشان داده از دست دادن رییس‌جمهور در آن باعث تنش و خلأ قدرت نخواهد شد و این از چشم دنیا پنهان نماند.
حتی کشوری متخاصم مثل آمریکا و بازوی نظامی آن مثل ناتو هم تسلیت خود را به مردم ایران ابراز کردند آن وقتی جماعتی بی‌وطن این روزها مشغول نشان دادن بی‌هویتی خود هستند. شما تصور کنید روزی ایران بخواهد برای رییس جمهور درگذشته کشور دیگری اعلام عزای عمومی کند آن وقت خواهید دید همین جماعت بی هویت چطور صدای اعتراضاتشان بالا خواهد رفت.
