پایگاه اطلاع‌رسانی پژوهشکده تاریخ معاصر؛ مینو صمیمی در خاطرات خود درباره سیطره ساواک به تمام امور کشور می‌گوید:
«وقتی دکتر حسینعلی لقمان ادهم (رئیس تشریفات دربار و سفیر جدید ایران در سوئیس) هم می‌خواست یک منشی برای خود استخدام کند، ناگزیر می‌بایست از ساواک در این باب تأییدیه بگیرد و اصولا باید گفت: وضع در ایران به گونه‌ای بود که نه تنها هیچ کس نمی‌توانست بدون نظر موافق ساواک به مقامی دست یابد، که اگر حتی در مقطعی مورد سوء ظن ساواک قرار می‌گرفت، بلافاصله از شغل و مقامش معلق می‌شد. از آن روز به بعد هر جا می‌رفتم همواره سایه ساواک را پشت سر خود می‌دیدم…».[۱]
نمایی از موزه عبرت (شکنجه‌گاه ساواک)
پی‌نوشت:
[۱]. مینو صمیمی، پشت پرده تخت طاووس، ترجمه حسین ابوترابیان، تهران، مؤسسه اطلاعات، ۱۳۹۱، ص ۶۴.
