اشاره: در دوران افزایش چشمگیر قیمت نفت در اوایل دهه ۱۳۵۰ و سرازیرشدن دلارهای نفتی به خزانه دولت ایران، محمدرضا پهلوی بخش زیادی از این دلارها را از طریق خرید یا اعطای وام، به دولت‌های غربی بازگرداند. یکی از این خوش‌خدمتی‌های کلانِ شاه اعطای اعتباری یک میلیارد دلاری به دولت فرانسه بود. این اعتبار به دنبال امضای یک قرارداد مالی بین ایران و فرانسه، در اختیار بانک مرکزی فرانسه قرار گرفت، تا «در صورت لزوم!» برای پرداخت قیمت تجهیزات، لوازم و خدمات مورد نیاز ایران و فرانسه هزینه شود.
****
روزنامه اطلاعات؛ ۸ مردادماه ۱۳۵۳:
«امروز کسب اطلاع شد یک هیأت اقتصادی عالی‌رتبه فرانسوی که از هفته گذشته به تهران آمده بود، مذاکرات خود را با مقامات وزارت امور اقتصادی و دارایی به پایان رسانده و این مذاکرات منجر به عقد موافقتنامه‌های بین دو کشور شده است. بر اساس این موافقتنامه مالی، دولت ایران اعتباری به مبلغ یک‌هزار میلیون دلار به مدت سه سال و با بهره تجارتی در اختیار دولت فرانسه قرار داد. این موافقتنامه به دنبال پروتکلی که روز ۲۷ ژوئن ۱۹۷۴ [۶ تیرماه ۱۳۵۳] هنگام دیدار رسمی شاهنشاه آریامهر و علیاحضرت شهبانو از فرانسه و مذاکرات رهبران دو کشور، بین وزیر امور اقتصادی و دارایی ایران و آقای ژان پیر فورکاد وزیر اقتصاد و دارایی فرانسه در پاریس به امضاء رسید، منعقد گردیده است. بر اساس این پروتکل، ایران موافقت نمود مبلغ یک میلیارد دلار به صورت سپرده با بهره تجارتی در اختیار بانک مرکزی فرانسه قرار دهد که این سپرده در صورت لزوم[!] برای پرداخت قیمت تجهیزات، لوازم و خدمات مورد نیاز ایران و فرانسه قابل استفاده خواهد بود. تجهیزات و خدمات مزبور در زمینه‌های ایجاد یک مرکز پژوهش‌های هسته‌ای در ایران و تربیت کادر متخصص و تحویل واحدهای هسته‌ای، مولدهای برق با ظرفیت ۵ هزار مگاوات و کارخانجات شیرین کردن آب دریا و امکانات توسعه همکاری‌های فیمابین در مورد استفاده از انرژی هسته‌ای در کشتی‌های تجارتی و نفتکش، می‌باشد. امضای پروتکل مذکور در مطبوعات جهان به خصوص مطبوعات فرانسه انعکاس وسیعی داشت. به طوری که روزنامه لوموند تحت عنوان «اقتصاد ایران و فرانسه مکمل یکدیگر می‌شوند» از قول وزیر اقتصاد و دارایی فرانسه نوشت: طرح‌هایی که مورد تصویب قرار گرفت، برای صنایع فرانسه پشتوانه حیرت‌آوری را مجسم می‌کند.»
