تاریخ : ۷ /۱۰ /۳۵ [۷ دی ۱۳۵۵]
از : ۳۴۷
به : عرض می رسد
تاریخ وقوع: اخیرا
موضوع : توزیع قطعه شعری علیه هوشنگ نهاوندی[۱]
اخیراً فتوکپی قطعه شعر پیوست بدون ذکر نام سراینده، جهت مدیران برخی از جراید ارسال گردیده است.[۲]
در این شعر هوشنگ نهاوندی خائن به وطن توصیف و از انتصاب او به ریاست دفتر علیاحضرت شهبانو اظهار تعجب گردیده و اضافه شده که او لیاقت تصدی ریاست این دفتر را که قبله هر ایرانی است ندارد و فقط در اثر غفلت آقای نخست وزیر بوده که این شخص به جائی رسیده است.
توضیح بخش: از موزونی و محکمی شعر و زیبایی و صحت خط آن چنین بر می آید که سراینده شخص بسیار مطلع و با معلومات و احتمالاً از دانشگاهیان باشد از این رو از طریق منبع به منظور شناسائی سراینده شعر تحقیقاتی به عمل آمد لیکن شناخته نگردید.
قبلاً نسخه های متعددی رسیده است.
به ۳۴۲ داده شود ۸ /۱۰
آقای کشتدار ضمیمه سابقه هوشنگ نهاوندی شود ۸ /۱۰
بایگانی شود
متن شعر پیوست:
این نهاوندى بدنام که مانندش نیست
چون سگ هرزه به هر جا که شدانگشت‌نماست
بى‌وطن توده‌اى خائن مزدور چرا
مورد مرحمت و لطف و عنایات و عطاست
شده سردفتر شهبانوى ایران عجبا
مگر آن شغل گران درخور هر بى‌سروپاست
این کچل از چه رهى یافت بدان دفتر راه
همه دانند که او حیله‌گر عصر فضاست
دفتر بانوى شه قبله هر ایرانى است
کعبه ملت ایران و جهانى آنجاست
حیف باشد که شود کعبه ملوّث آرى
قبله درگاه ثناگویى و محراب و دعاست
این فرومایه اگر قدرت پرواز گرفت
اثر غفلت دارنده آن پیپ و عصاست
آرزویم همه این است که از شهبانو
رفع گردد خطر و دفع شود آنچه بلاست
[۱] هوشنگ نهاوندی فرزند علی‌اکبر در سال ۱۳۰۹ در رشت متولد شد. پس از دریافت دیپلم از دبیرستان فیروز بهرام، لیسانس حقوق از دانشگاه تهران و دکترای اقتصاد دولتی از دانشگاه پاریس گرفت. پس از بازگشت به ایران، ابتدا در بانک اعتبارات مشغول شد. از مرداد ۱۳۳۷ مشاور شورای عالی اقتصاد و سپس مشاور عالی وزارت کار شد. در آبان ۱۳۴۰ به عنوان مستشار اقتصادی سفارت ایران در بروکسل منصوب گردید.
در کابینه حسنعلی منصور به وزارت آبادانی و مسکن رسید و پس از ترور منصور، هویدا او را در همین سمت ابقا کرد. یکی از اسناد ساواک می‌گوید: «دکتر نهاوندى، دکتر آموزگار و دکتر عالیخانى، جناح خاصى را تشکیل داده و در فعل و انفعالات و زد و بندهاى سیاسى همکارى و منظور آنان نیز تصنیف دولت‌هاى هویدا و فراهم ساختن زمینه نخست وزیرى دکتر آموزگار مى‌باشد. ضمنا چهارشنبه شب هر هفته نیز جلساتى بطور مخفى در منزل یکدیگر تشکیل مى‌دهند.» در گزارش بعدی مشخص شد روابط این سه از سال ۱۳۴۳ و با گرایش امریکوفیل تشکیل شده است. «به طورى که از یکى از رفیقه‌هاى منصور روحانى کسب اطلاع شده، مدت دو سال است، دکتر آموزگار، دکتر عالیخانى، مهندس روحانى و دکتر نهاوندى جلسات بزم ماهیانه با هم دارند و در این جلسات همه با رفیقه‌هاى خود شرکت مى‌کنند و به باده گسارى مى‌پردازند و در این جلسات بزم تصمیم گرفته‌اند از یکدیگر کاملاً حمایت کنند…. توافقى که این عده با هم کرده‌اند این است که بعد از سقوط دولت فعلى موجبات نخست وزیرى دکتر آموزگار را فراهم سازند…» سال ۱۳۴۷، شایعات درباره سه وزیر بهایی دولت که یکی از آنها نهاوندی بود، چنان موجب فشار افکار عمومی شد که در نهایی شاه دستور ترمیم کابینه را داد اما بلافاصله در مهر ۱۳۴۷ به ریاست دانشگاه پهلوی شیراز منصوب شد و سپس به ریاست دانشگاه تهران رسید. او عضو لژ بزرگ ایران، لژ آفتاب و … بود. از آبان ۱۳۵۵ به ریاست دفتر مخصوص فرح پهلوی رسید. در دولت شریف امامی وزیر علوم و آموزش عالی شد اما پس از شدت گیری انقلاب، استعفا داد. در دولت نظامی به همراه هویدا و دیگران دستگیر و به زندان جمشیدیه منتقل شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی موفق به فرار از کشور شد و در فرانسه به فعالیت‌های ضدانقلابی مشغول گردید.
نهاوندی در طول مسیر سیاسی خود همواره با اتهامات سوءاستفاده مالی بود و با توجه به سابقه توده‌ای و عملکرد قبلی در فرانسه، ارتباط با سرویس‌های اطلاعاتی خارجی را موجب نجات و ارتقاء او دانستند. وی در نهایت ۲۷ مهر ۱۴۰۴ جان باخت.
[۲] انتصاب او به ریاست دفتر مخصوص فرح، رقباى او را برانگیخت تا سوابق او را طى قطعه شعرى، براى عده‌اى ارسال نمایند. ساواک از طریق سانسور پستى، آن را کشف کرد و در سوابق، بایگانى نمود.