روزنامه اطلاعات؛ ۲۵ مرداد ۱۳۲۷:
«آقای احمد حامد صراف رئیس کل تبلیغات کشور عراق ساعت هفت و نیم بعدازظهر دیروز این پیام را به زبان فارسی خطاب به خواهران و برادران ایرانی ایراد نمود:
خواهران و برادران هم‌دین مسلمان، ای ملت نجیب ایران، درود بر شما. من از کرانه دجله و فرات، بهترین احترامات خود را به برادران هم‌کیش و هم‌دین خود، ملت نجیب ایران تقدیم داشته و اجازه می‌خواهم که مسلمانان غیور ایران را مخاطب قرار داده و راجع به بدبختی‌هایی که فلسطین دچار آن شد و سختی که نصیب اهالی آن سامان گردید، به طور اختصار سخن بگویم. من در این سخنرانی برادران مسلمان خود را در ایران مخاطب قرار داده، می‌گویم که فلسطین مُلک اعراب به تنهایی نبوده، بلکه به عموم مسلمانان تعلق دارد. در آنجا اولی‌القبلتین و ثانی‌الحرمینِ مسجدالحرام، و اماکن مقدسه دیگر قرار دارد و قبله‌گاهی‌ست که قرآن مجید آن را ستوده، و هم‌چنین مقدساتی در آنجا وجود دارد که احترام آن از فرائض دینی ما است. مساعدت به فلسطین بر هر مسلمانی واجب است. اکنون ملت نجیب ایران را مخاطب قرار داده، از احساسات هم‌دردی و مساعدت‌های مالی که ابراز داشتند، تشکر و سپاسگزاری می‌کنم. ولی متأسفانه اوضاع کنونی فلسطین از آن وضعی که داشته خارج شده و به صورت دلخراشی درآمده که انسان به حال آن خون گریه می‌کند. من میل دارم برادران دینی ما بدانند که امروز چهارصدهزار مسلمان فلسطین در صحاری و بیابان‌ها زیر آفتاب سوزان سرگردانند و متجاوز از پنجاه هزار طفل، یتیم و بی‌پناه و بی‌آذوقه هستند، که به کلی بی‌خانمان شده‌اند. به علاوه تعداد آوارگان دیگر از شماره و اندازه خارج است. ای برادران! خانه‌های این بیچارگان خراب و مزارع آنان ویران گردیده و شعله‌های آتش، هستی آنان را بر باد داده است. اما خونِ معصومین و بی‌گناهان که در فلسطین ریخته شده و روح آنان به آسمان پرواز کرده، به درگاه خداوند شکایت می‌کند. هم‌چنین وضع اماکن مقدسه که بر اثر بمباران خراب شده قابل وصف نیست و زبان و قلم از عهده تشریح و توصیف آن عاجز است. برادران شما در فلسطین، برادران دینی شما هستند و همه آنها مثل شما به دین اسلام مباهات می‌نمایند. آنها منتظرند که شما در غم آنان شرکت نموده، و از مصیبتی که به آنها وارد شده ملت نجیب ایران در آن شرکت و اظهار هم‌دردی نماید. سعدی شاعر بزرگ شما رحمه‌الله‌علیه فرموده است:
بنی‌آدم اعضای یکدیگرند…..که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار…..دگر عضوها را نماند قرار
تو کز محنت دیگران بی‌غمی…..نشاید که نامت نهند آدمی
ای ملت نجیب ایران، برادران فلسطینی شما بی‌‌نهایت نیازمند به کمک و مساعدت‌های مادی و معنوی شما هستند. کشورهای عربی همه‌گونه مساعدت را درباره آنها کرده‌اند، و تردیدی نیست که برادران دینی ایران نیز از بذل هرگونه مساعدت دریغ نمی‌کنند و انجام این تقاضا را با نظر موافق تلقی می‌کنند. ای برادران! روزهای برادران فلسطینیِ شما مانند شب‌های تار است. زبان حال آنها می‌گوید:
شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هائل…..کجا دانند حال ما سبکباران ساحل‌ها»
