مصطفی وثوق کیا: مستندهای اجتماعی خصوصا درباره اعتیاد این قدر یک مدل و مشابه ساخته می شود که دیگر دیدنشان فایده نداره و عموما از کارکرد می افتد. فضای اکثرشان نیز مشابه است . برای همین است که وقتی مستندی ساخته می شود که فضای دیگری درباره اعتیاد ساخته می شود توجهات را به خود جلب می کند. این همان نقطه تمایزی است که «تورگی» برای خودش انتخاب کرده است. اگر چه تورگی در روایت خودش اعتیاد را نیز مطرح می کند اما مساله اصلی در این مستند چگونگی رهایی از اعتیاد است و اینجاست که مستند تمایز خودش را نشان می دهد. تمایز مستند در روایتی است که امید را نشان می دهد. پسر سوژه بعد از سالها بی خبری از پدرش به سراغش می رود. او را نهایتا زیر یک پل خرابه پیدا می کند. مستند تازه از اینجا شروع می شود و آن تلاش پسر برای نجات پدر از گرداب اعتیاد است. تلاشی که از سالها قبل توسط مادر هر بار شکست خورده و حاصل آن ترک خانه توسط پدر است. با این حال عزم پسر برای نجات پدر است و تلاش هایش را که در مستند می بینیم. از سوی دیگر مادر خانواده است که تمام این تلاش ها بیهوده می بیند و حق دارد چرا که پدر هر بار که توسط پسرش بستری می شود بعد از چند باز هم برمی گردد سر خانه اول.
مساله مهم درباره مستند این است که پسری که برای نجات پدرش تلاش می کند همان کارگردان اثر است . در واقع کارگردان با شناخت درست از اطراف خودش سعی کرده روایتی باورپذیر بسازد و آنجا که دیگر فکر می کند تلاش هایش نتیجه نمی دهد اشکش سرازیر می شود. با این حال مستند اجازه ناامید شدن را نمی دهد. روایت یکسره روبه جلو و امیدوارانه است آنقدر که دیگر سوژه اصلی خودش می خواهد نجات پیدا کند. اینجا دیگر قلاب پدر و پسر با هم هماهگ میشود و نتیجه آن می شود نجات. با این که روایت در جهت امیدبخشی است اما تلاش کاذب هم ندارد. صحنه رویارویی مادر خانواده با همسر سابق عین زندگی است . آنجایی که به ترکی گلایه می کند و دردهایش را می شمارد. با اینکه امید در مستند جاری اما از فانتزی و توهم به دور است. قرار نیست کسی از زندگی بریده است باز هم به مان زندگی برگردد. او باید زندگی خودش را بسازد. توفیق حیدری سازنده مستند موفق شده است لحظاتی از بیم و امید خانواده های درگیر اعتیاد را به خوبی روایت کند او آنجایی موفق شده است که سعی کرده در دام کلیشه نیفتد.
مستند «تورگی» به کارگردانی توفیق حیدری، تهیه‌کنندگی محمد کارت و محصول مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی بر اساس زندگی خود کارگردان است و درک مستقیم از موضوع و تجربه زیستی از امتیازهای این فیلم به حساب می‌آید. «تورگی» در هجدهمین جشنواره «سینماحقیقت» روی پرده رفت و توانست جایزه بهترین فیلم از نگاه تماشاگران، بهترین فیلم، لوح افتخار بین‌الملل را به دست بیاورد.
