در اوایل سال ۱۳۴۵، یعنی پس از گذشت حدود پنج سال از آموزش مأموران ساواک توسط مأموران موساد و دومین سال ریاست نعمت‌الله نصیری بر ساواک، رژیم صهیونیستی به منظور استفاده هرچه بیشتر از سازمان اطلاعات و امنیت رژیم شاه، پیشنهاد ارتباط و همکاری بین سرویس اطلاعاتی دو رژیم را مطرح کرد. به طور مشخص، «همکاری مشترک بین ادارات کل دوم و هشتم ساواک» و نمایندگان موساد، «به منظور استخدام منابع در تهران و اعزام آنان به کشورهای هدف» مدنظر بود. لازم به ذکر است که این همکاری با عنوان «طرح بلور» یا «طرح کریستال»، فقط چند ماه قبل از جنگ شش‌روزه اعراب و اسرائیل آغاز گردید، که نشان‌دهنده تهیه مقدمات این جنگ است.
سند حاضر که مهر «به‌کلی سرّی» ساواک را بر روی خود دارد، شرح اهداف، وظایف، امور عملیاتی و استخدامی، امور مالی، حدود اختیارات کمیته اجرایی و نقاط نفوذ «طرح بلور» را بیان می‌کند. بر اساس این سند، فهرست اسامی رمز این طرح نیز بدین شرح است: ایران(جویز)، اسرائیل(زیتون)، اداره کل دوم(سالار)، اداره کل هشتم(شهاب)، عراق(یاسمن)، مصر(شمعدانی)، سوریه(بنفشه)، جبهه تحریر خوزستان(جبهه شبنم)، دفتر انورسادات(دفتر سرخ).
مطالب بیشتر درباره پیمان ساواک و موساد را در اینجا بخوانید
