دکتر کامران نجاتاللهی، استاد دانشگاه پلیتکنیک (امیرکبیر فعلی)، در جریان تحصن جمعی از اساتید دانشگاه در ساختمان وزارت علوم در تاریخ پنجم دیماه ۱۳۵۷، هدف گلوله قرار گرفت و کشته شد. این تحصن در اعتراض به تعطیلی دانشگاهها و ورود نیروهای نظامی به محیطهای دانشگاهی برگزار شده بود. کشته شدن وی موج گستردهای از اعتراضات، تظاهرات و مجالس یادبود را در سراسر کشور به دنبال داشت.
نمونه برخی از آن در ادامه آمده است:
تهران در ششم دیماه ۱۳۵۷: اسناد ساواک گزارش میدهند که حدود دههزار نفر برای تشییع جنازه استاد کامران نجاتاللهی در دانشکده پزشکی پهلوی جمع شدند. در این مراسم شخصیتهایی چون آیتالله طالقانی و دکتر کریم سنجابی حضور داشتند. جمعیت شعارهایی مانند «کد ۶۶ خائن است کد ۶۶ ترا میکشیم» سر دادند که «کد ۶۶» از کدهای ساواک برای اشاره به شاه بود. همچنین کارکنان بانک مرکزی، بانک ملی و وزارت دارایی برای شرکت در مراسم، کار خود را تعطیل کرده و به سمت بهشت زهرا حرکت کردند.
رضائیه (ارومیه) در ششم دیماه ۱۳۵۷: گزارشی از ساواک منطقه «۴ه» (آذربایجان غربی) حاکی از راهپیمایی هشتصد نفر از دانشگاهیان دانشگاه رضائیه به همراهی اصناف، بازاریان و روحانیون است. این راهپیمایی در پشتیبانی از تحصن استادان تهران و به خاطر کشته شدن دکتر نجاتاللهی برگزار شد.
کرمان در ششم دیماه ۱۳۵۷: استادان دانشگاه کرمان به همراه دانشجویان در اعتراض به قتل دکتر نجاتاللهی راهپیمایی آرامی در خیابانهای شهر برگزار کردند.
زاهدان در هفتم دیماه ۱۳۵۷: ساواک منطقه «۱۱ه» گزارش میدهد که مجلس ختمی برای کامران نجاتاللهی در مسجد جامع زاهدان با حضور حدود دو هزار نفر از دانشجویان، محصلین و کسبه برگزار شد. پس از سخنرانیهای تحریکآمیز، جمعیت با حضور روحانیونی چون آیتالله کفعمی راهپیمایی آرامی برگزار کردند.
سمنان در هشتم دیماه ۱۳۵۷: در جریان یک راهپیمایی چهارهزار نفری در سمنان، رضا شریفی، دبیر دبیرستان، در سخنرانی خود به کشته شدن «دکتر کامکار (کامران نجاتاللهی)» اشاره کرد و آن را دلیلی برای ادامه اعتصابات فرهنگیان دانست تا فرزندانشان در دانشگاهها با سرنوشت مشابهی روبرو نشوند.
شاهرود در هشتم دیماه ۱۳۵۷: به دعوت نظام پزشکی و جامعه معلمان، مجلس سوگواری برای دکتر نجاتاللهی در مدرسه قلعه شاهرود با شرکت گروه زیادی از مردم برگزار شد.